Książka zakwalifikowana jako poradnik, aczkolwiek tym gatunkiem nie jest. Według mnie jest to autobiografia autorki. Opisuje ona całe swoje młode życie. Trudne dzieciństwo z pijącym ojcem, zapracowaną matka i nieobecną siostrą. Okres dorastania, brak zrozumienia, lęki. Poznajemy jej psychikę gdy podcina sobie żyły czy połykała tabletki. Co czuła i co nią kierowało. Wrażenie wywierają opisy pobytów w szpitalu psychiatrycznym.
Smutne jest to, że rodzice nie rozmawiają ze swoimi dziećmi. Trudna młodzież kieruje się odczuciami a nie jest zwyczajnie "trudna". W ostatniej części książki autorka zaczyna skuteczne leczenie i wiarę w siebie i swoje możliwości. I tu na samym końcu mamy może dwa rozdziały typu poradnik. Dla mnie bardzo ubogie i tak na prawdę nic nie wnoszące.Podsumowując, autorka pisząc książkę chciała zostać zrozumiana. Dla jej otoczenia staje się otwartą księgą. Podejmuje próbę wsparcia psychicznego dla innych, ale w tej pozycji jest tego za mało. Same odwołania skłaniają do refleksji, aczkolwiek jest to typ osobistej spowiedzi i wątpię aby wpłynął na osoby trzecie.
Komentarze
Prześlij komentarz