Pani March - Virginia Feito

Pani March to żona jednego z najbardziej popularnych pisarzy w Nowym Jorku. Żyje jak w bajce. Ma kochającego męża i synka, luksusowe mieszkanie i służbę na każde jej zawołanie. Sielanka kończy się kiedy właścicielka cukierni porównuje ją do pierwowzoru bohaterki z najnowszej powieści jej męża. Johanna z książki to odrażająca kobieta, której nikt nie chce. Rozpoczynają się domysły do których dochodzi jeszcze prawdopodobieństwo, że mąż dokonał morderstwa. Co jest prawdą a co fikcją?

Zapowiedzi tej książki wskazywały, że jest to znakomity thriller psychologiczny z elementami czarnej komedii i satyry społecznej. Nic bardziej mylnego. Ta książka to literatura piękna. Idealnie wpasowująca się w powolny wręcz ślimaczy klimat, naszpikowany nieistotnymi gestami, słowami czy zachowaniami, które nadają sens całości. Czytanie się bardzo dłuży. Główna bohaterka jest irytująca i naiwna. Uważa się za ideał chociaż nie reprezentuje sobą niczego. Poza wychodzeniem rano do sklepu po chleb nie robi kompletnie nic. Od wszystkiego ma służbę i nie potrafi się nawet zająć własnym synem. Najważniejsze jest to co ludzie pomyślą, jak się zaprezentuje i czy z zewnątrz jej bajka jest idealna. Ma bardzo wrażliwe ego i uraziły ją słowa kobiety o tym, że jest pierwowzorem z powieści, ale jest na tyle wyniosła i arogancja, że osobiście książki nie przeczytała. Z każdą kolejną stroną zauważamy to jak popada w obłęd. Zaczyna mieć obsesję na punkcie zbrodni, którą mógł popełnić jej mąż. Wszystko jest lepsze od poszukania problemów w sobie. Samo zakończenie bardzo mi się podobało i czegoś podobnego się właśnie spodziewałam. Dla zwolenników dzieł wytwornych, z ukrytym przesłaniem i taką nutką niepewności ta książka będzie wyśmienita. Dla osób, które liczyły na mocny thriller psychologiczny już mniej, bo trzeba ogromu cierpliwości aby tą książkę skończyć. Najlepiej sprawdzić samemu.